Consumatum est!

Tiña que ser M. Rivas quen escribise algunhas das palabras máis atinadas sobre o caso de Garzón. En Galicia sabemos moi ben o que é a xustiza: Castelao pregáballe a Deus para que nos librara dela!

Non vos perdades o artigo El Golpe que publicou este sábado no diario El País.

Despois de máis de trinta anos de democracia comprobamos con amargura que España segue a ser aquel País onde, como xa avisará Quevedo, por escaseza de xustiza, «es gran peligro tener razón». O mesmo no que os máis pecadores compiten entre si para ver a quen lle corresponde o mérito de ter lanzado a primeira pedra. E todos temos algo de culpa nesto.

A maiores, no caso de Garzón, hai algo máis: a persecución da virtude. Esta, que nunca abunda, resulta máis visible, e polo tanto máis exposta e ameazada, naqueles grupos humanos onde escasea especialmente: non lle fai falla ó Pico Sacro demasiada altitude para destacar sobre as chairas e outeiros circundantes. Xa Cervantes daba conta desta afección universal da persecución da virtude: «Mira, Sancho, dijo Don Quijote, donde quiera que está la virtud en eminente grado, es perseguida: pocos o ninguno de los famosos varones que pasaron dejó de ser calumniado de la malicia.». Intúo que, neste caso, os perseguidores xa conseguiron algo que non pretendían: colocar a Garzón na Historia de España. Non chegaremos a ver como os mesmos grupos que hoxe impulsan a súa persecución, mañá colocarán coroas de flores na súa tumba e patrocinarán actos na súa memoria; pero non porque non vaia suceder, senón porque a vida é breve. Cousas peores vemos a diario.